Anasayfa
Portal
Kötürüm bir fırtınanın yol başı uğraklığına uğrarken tenim, uçurum sonlarında boynumda ilmeğindi seni öyle yalnız, öyle mahpus gece gece sevmelerim. Ötelere ait 'var'sın ya bir isim bulamadım sana, o yüzden bul beni, anla işte Azze; divanenim.
Dalımdan bahar geçti, geçip gitti. Sonbaharda sevilen değil afişlere sığdırılan kalbimle aranan oldum. Yaz Azze gözlerin gibi. Yazabildiğin senindir, sustukların benim. Kalınacak yerimin adı sen olsanda yolumdan etme gidişlerimi, aşktan çıkarma beni Azze!
Bu aşk ikimize çok. Gel beni en olmayacak yerimden eksiltelim ki yalnızca sen kal bende Azze. Bir yemine yüzüm yok. Dalgınım geçmişim kadar. Oysa geçmeyen herşeyin adı bende geçmiş. Pervası dökülmüş umudun korkaklığında cesur kelimeler büyüttüm. Yaşama olanağım herkes kadarken ölüm herkese eşit pay ama aşk bana kalsın'dı yalnızlığımın dökümanında seslendirilen ağıt. Hiç kimse olamadım seni severken. Kendini ihbar eden zanlıydım seni özlerken. Bu kadar ben olma, sensizlik vazgeçilmez oluyor o zaman. Duada kalan dudağına amin kadar yakıştım mı? İnsan en çok sevildiğinde eskiyormuş Azze.
Bir fotoğrafın karanlık sisinin payına düşen yıkıklığının, üzgünlüğünün mahremiyetine sığındım taşralı hüznümle. Hey zorbam bu kalbin gül dikenisin. Hey zorbam gittiğim her yerden gözlerine daldım sende kaybolmuşluğumla gizlice. Pişman ayrılıklar harcın değil. Çatlayan düşlerimin an aralığından sana nasıl gidilir Azze? Kasıtlı bir vurgunluksa ellerim, yüzünü çok sevdim. Ben ölünce yaşanacak günlerin olmasın Azze!
Canımı avuçlayarak doğan acının gecesine tabut gibi düştü için. Beşikle mezarın yanıbaşında bir ölümü diriltirdi güzelliğin; ölüyü değil, bir şiiri, bir iç ülkeyi işgal ederdin ancak ve itiraf olabilirdin onca cümle içerisinde. Hadi özlemine yaktığım türküleri birlikte söyleyelim. Anılar bir daha yaşanamaz mı sende, neden bütün yaşanmışlıklar sana kör bakıyor? Bir dahası olmaz mı alnına aşk diye iliştirilen kaderin? Karanlıktan çıkıp gelen bakışına gülüşümü eklerken sisler içinde, sarkacın indiği kuyu gibiydi gözlerin. Özgür köleydin belkide. İndim indim sonsuzluğuna yetmedi can ipim. Sana anlam bulamayan cümlemi bir çırpıda harcarken öfkenle, bütün öykümün içi içini terk etti.
Allah aşkı yarattığında sen miydin yanımdaki?
...AZZE!
Dalımdan bahar geçti, geçip gitti. Sonbaharda sevilen değil afişlere sığdırılan kalbimle aranan oldum. Yaz Azze gözlerin gibi. Yazabildiğin senindir, sustukların benim. Kalınacak yerimin adı sen olsanda yolumdan etme gidişlerimi, aşktan çıkarma beni Azze!
Bu aşk ikimize çok. Gel beni en olmayacak yerimden eksiltelim ki yalnızca sen kal bende Azze. Bir yemine yüzüm yok. Dalgınım geçmişim kadar. Oysa geçmeyen herşeyin adı bende geçmiş. Pervası dökülmüş umudun korkaklığında cesur kelimeler büyüttüm. Yaşama olanağım herkes kadarken ölüm herkese eşit pay ama aşk bana kalsın'dı yalnızlığımın dökümanında seslendirilen ağıt. Hiç kimse olamadım seni severken. Kendini ihbar eden zanlıydım seni özlerken. Bu kadar ben olma, sensizlik vazgeçilmez oluyor o zaman. Duada kalan dudağına amin kadar yakıştım mı? İnsan en çok sevildiğinde eskiyormuş Azze.
Bir fotoğrafın karanlık sisinin payına düşen yıkıklığının, üzgünlüğünün mahremiyetine sığındım taşralı hüznümle. Hey zorbam bu kalbin gül dikenisin. Hey zorbam gittiğim her yerden gözlerine daldım sende kaybolmuşluğumla gizlice. Pişman ayrılıklar harcın değil. Çatlayan düşlerimin an aralığından sana nasıl gidilir Azze? Kasıtlı bir vurgunluksa ellerim, yüzünü çok sevdim. Ben ölünce yaşanacak günlerin olmasın Azze!
Canımı avuçlayarak doğan acının gecesine tabut gibi düştü için. Beşikle mezarın yanıbaşında bir ölümü diriltirdi güzelliğin; ölüyü değil, bir şiiri, bir iç ülkeyi işgal ederdin ancak ve itiraf olabilirdin onca cümle içerisinde. Hadi özlemine yaktığım türküleri birlikte söyleyelim. Anılar bir daha yaşanamaz mı sende, neden bütün yaşanmışlıklar sana kör bakıyor? Bir dahası olmaz mı alnına aşk diye iliştirilen kaderin? Karanlıktan çıkıp gelen bakışına gülüşümü eklerken sisler içinde, sarkacın indiği kuyu gibiydi gözlerin. Özgür köleydin belkide. İndim indim sonsuzluğuna yetmedi can ipim. Sana anlam bulamayan cümlemi bir çırpıda harcarken öfkenle, bütün öykümün içi içini terk etti.
Allah aşkı yarattığında sen miydin yanımdaki?
...AZZE!
